-
#ThinkingInGenerations
dicht bij boeren
Boerenportret van de familie Beeckens, Duitsland
Over Arne, Henning en Carsten
De broers Arne (24) en Henning (26) Beecken namen de familieboerderij op de Lüneburger Heide een paar jaar geleden over van hun vader Carsten - sindsdien heeft ieder een aandeel van 50 procent in het bedrijf. Ook hebben ze de werkterreinen onderling verdeeld: terwijl Arne het beheer verzorgt met het erf, de werkplaats en de varkensstal, liggen de verantwoordelijkheden van Henning in het beheer van het akkerbouwbedrijf. Toen de twee broers op de boerderij kwamen, overtuigden ze hun ouders en opa Helmut om nieuwe wegen in te slaan.
Feiten over de boerderij
Familiebedrijf in de achtste generatie met vijf werknemers
Locatie: Südergellersen, graafschap Lüneburg, Nedersaksen, Duitsland
Geteelde gewassen: het zwaartepunt ligt bij de teelt van granen en aardappelen, met in totaal 400 hectare grond in cultuur.
Speciale kenmerken: Al generaties lang is de boerderij gespecialiseerd in zaadverwerking en -vermeerdering.
Het gevoel om het werk op de boerderij voort te willen zetten is van kinds af aan met de dag gegroeid.
Enkele vragen
Arne en Henning, kwam het idee om het familiebedrijf over te nemen vanzelf toen jullie jonger waren?
Arne: Eigenlijk was het me in het begin niet helemaal duidelijk. Ik had ook een opleiding tot monteur van landbouwmachines overwogen, maar onze vertrouwde dealer stelde voor dat ik een agrarische opleiding zou volgen, met de opmerking dat ik die in mijn leven goed zou kunnen gebruiken. Van het een kwam het ander en toen nam ik samen met mijn broer de boerderij over.
Henning: Als kleine kinderen waren we dagelijks betrokken bij het reilen en zeilen hier, dus mijn belangstelling voor de boerderij was er al vanaf de start. Later is het gevoel om het werk op de boerderij voort te willen zetten met de dag gegroeid.
Je hebt een goed functionerende boerderij overgenomen. Zijn er dingen die je anders zou willen doen of wil je op dezelfde manier doorgaan?
Arne: Omdat we al vele jaren op de boerderij helpen, hebben we al veel mogelijkheden gehad om dingen vorm te geven, het werk uit te proberen en ons persoonlijk te ontwikkelen. Er is dus geen reden om iets te veranderen, alleen omdat we nu de baas zijn over de boerderij. Ik denk dat voor ons de motivatie van de werknemers een grote rol speelt, want naast het land zijn de werknemers het belangrijkste voor een boerderij. Wij als familie kunnen veel bereiken, maar zonder onze medewerkers krijgen we de dingen eenvoudigweg niet voor elkaar. Daarom is het onderwerp teammotivatie volgens mij een belangrijk punt.
Henning: Precies, en daarom geloof ik dat onze generatie een wat andere managementstijl probeert te gebruiken. Tegenwoordig moet je iets anders met werknemers en handelspartners omgaan dan vroeger. We zijn wat relaxter in hoe we de dingen aanpakken, maar we weten nog steeds wat we willen. Zo krijgen we mensen aan boord.
Met welke externe uitdagingen worden jullie als boeren momenteel geconfronteerd?
Arne: De grootste uitdagingen zijn de politieke situatie en de kijk van het grote publiek op de landbouw. Er is een verandering in de gedachten van mensen opgetreden als gevolg van de oorlog in Oekraïne: Ze beseffen nu de waarde van ons werk en ons voedsel.
Henning: Op dit moment zijn er veel crises in verschillende regio's van de wereld. De landbouw, ook wij met onze boerderij, biedt veel oplossingen en draagt veel bij aan de stabiliteit. Om dit belang te benadrukken moeten we de bevolking nog meer aan onze kant krijgen.
Zover is het nog niet, maar als je ooit kinderen krijgt: Hoe belangrijk is het voor jou dat je nakomelingen bij de boerderij komen
Arne: Dat hangt helemaal van de kinderen af. Als ze zelf willen, het afwisselende werk op een boerderij waarderen en elke dag iets nieuws willen meemaken, dan moeten ze dat zeker doen. Ik zou het hen aanraden.
Henning: Ik denk dat ik mijn kinderen zou aanraden in het familiebedrijf verder te gaan. Het is een baan waarbij je volop gebonden bent qua werk, maar het heeft ook veel voordelen, zoals flexibiliteit en veelzijdigheid.
In hoeverre helpen je vader en grootvader nog met het dagelijkse werk?
Arne: Welnu, onze vader heeft zich iets meer teruggetrokken dan onze grootvader. Tijdens het seizoen helpt hij ons echter waar hij kan. Zelfs onze grootvader is er nog elke ochtend om half acht voor de personeelsvergadering, om steun te verlenen.
Henning: Opa is nu 87 jaar oud, en het is leuk om hem elke dag in de buurt te hebben. Niet alleen heeft hij de basis gelegd voor ons bedrijf, waarvoor hij respect verdient, maar hij verblijdt ook ons dagelijks werk met zijn gevoel voor humor. Natuurlijk kon hij vroeger meer fysiek helpen, maar nu doet hij meer transportwerk, waaronder ook het ophalen van onze vrienden van een evenement gedurende de nacht. We zijn blij en dankbaar dat we gesteund worden door onze familie en ook door de werknemers op een manier waardoor we soms ook van onze vrijheid kunnen genieten. Het is niet ongebruikelijk dat pa bijvoorbeeld 's avonds de boekhouding voor mij doet, en 's morgens de varkens voor Arne voert.
Op welke manier wil je de boerderij technisch en structureel verder ontwikkelen?
Arne: We hebben nu een punt bereikt waarop de oude schuur langzaam te klein wordt en de techniek te oud. Daarom hebben Henning en ik een plan gemaakt om daar weer in te investeren voor de toekomst van de boerderij. Buiten wordt een nieuwe verwerkingsfabriek gebouwd, en het motiveert ook de werknemers als ze nieuwe technologie kunnen bedienen in plaats van de oude apparatuur.
Henning: We konden pa en opa er ook van overtuigen dat een nieuwe installatie ons in staat zou stellen de boerderij veelzijdiger te maken.
Met zijn verschillende transportmogelijkheden biedt de installatie ons de kans om niet alleen granen, maar ook peulvruchten te verwerken. Dit zijn belangrijke zaken die we in de toekomst niet uit het oog mogen verliezen.
Met de uitbreiding van de boerderij lever je jouw bijdrage om het bedrijf nog stabieler en duurzamer te maken voor de toekomst. Wat betekent deze taak voor jou?
Henning: Ik denk dat dit nieuwe gebouw simpelweg betekent dat we onze operatie in de toekomst nog veiliger en breder kunnen opzetten. Deze installatie biedt ons meer mogelijkheden, meer taken en nog meer potentieel.
Arne: Er zijn momenten dat je je trots voelt dat je zo'n bedrijf hebt overgenomen en het nu verder kunt leiden. Ik vind het wel ontroerend als ik op de bouwplaats dingen sta te maken die er hopelijk in de komende 50 of 100 jaar nog staan. Ik zie de taak die ik op me heb genomen als een stok die ik uiteindelijk zal doorgeven aan een andere generatie.
Enkele vragen II
... En hoe kijkt hun vader Carsten aan tegen de generatiewisseling?
Je twee kinderen hebben samen jouw boerderij overgenomen - welke voordelen zie je in het overdragen van de verantwoordelijkheid aan meer dan één paar schouders?
Ja, het is nogal ongebruikelijk om de boerderij door te geven aan twee zonen, maar we hebben het toch gedaan omdat we het als een kans zagen: Nu kunnen beiden samen belangrijke beslissingen nemen, maar ook kan een van hen vertrekken als hij er voor het gezin wil zijn. Of als een van hen ziek is, dan kan de boel doorgaan.
Wat gaf je door aan je zonen toen je de stok doorgaf?
Mijn vrouw en ik probeerden het bedrijf te consolideren en uit te breiden. Voor de volgende generatie gaat het mij er vooral om aandacht te blijven besteden aan het menselijke aspect, in de zin van goed personeelsmanagement. Dat betekent enthousiasme behouden, een team vormen en ook naar voren brengen. Dit schept nieuwe mogelijkheden. Waarden en normen spelen hier in ons gezin sowieso een sterke rol. Voor mijn vrouw is familie, zich meer verbonden voelen met elkaar en met het bedrijf, heel belangrijk.
Is het - of was het - moeilijk om afstand te nemen van het dagelijkse werk?
Onze boerderij gaat generaties terug en zelfs mijn vader is er nog bij betrokken, ook al heb ik ze zelf inmiddels overgedragen aan onze zoons. Ik ben er ook bij betrokken, maar van een afstand. Ook de jongens hechten hieraan; zij hebben hun eigen filosofieën en willen hier hun ideeën inbrengen. Voor mij betekent dat dat ik er ben om hen te begeleiden, ik heb altijd mijn telefoon bij me, ook al heb ik mijn nummer veranderd, zodat ik niet langer de belangrijkste contactpersoon ben voor degenen buiten.
Hoe voelt het om het bedrijf te hebben doorgegeven aan goede handen binnen de familie?
Als ik naar de toekomst kijk, ben ik trots en dankbaar dat de achtste generatie het bedrijf nu op deze manier ontwikkelt en het een beetje verandert voor hun eigen doeleinden, maar het als geheel blijft runnen. Dat is het grootste geschenk voor mijn vrouw en mij, en ik kan me nu wijden aan andere dingen die me nauw aan het hart liggen.
De weg banen. Voor een vruchtbare toekomst.
Het boerenleven wordt vaak gekenmerkt door familiewaarden en tradities die in de loop van tientallen jaren zijn gegroeid. Over de hele wereld wonen en werken vele generaties onder één dak, en op een gegeven moment komt de vraag naar de opvolging van boerderij aan de orde. Onze nieuwe Boerenportretten richten zich op deze generatiewisseling waar veel boeren mee te maken hebben. Jong en oud - we bezochten boeren op hun boerderij om hen te laten vertellen over hun verhalen, hun uitdagingen en hun hoop.
