Żyto powinno stać do żniw

Zadaniem retardantów jest zabezpieczenie roślin przed zjawiskiem wylegania poprzez skrócenie międzywęźli i poprawienie sztywność źdźbła bez negatywnego wpływu na poziom planowania. Aby to założenie zostało spełnione, retardant należy zaaplikować precyzyjnie w odpowiedniej fazie rozwojowej żyta z należytą ostrożnością. Zastosowanie zbyt niskiej dawki, szczególnie w pierwszym zabiegu w optymalnie rozwiniętych lub silnych łanach może doprowadzić do zjawiska wylegania, co wpłynie na obniżenie plonu oraz utrudniony zbiór. Natomiast aplikacja zbyt wysokiej dawki wybranego preparatu oczywiście „skróci” rośliny bardzo skutecznie, ale również wpłynie na obniżenie plonu, a szczególnie w latach z okresami suszy, która bez wątpienia wpływa na wysokość roślin. Dlatego też zalecamy aby przed wykonaniem zabiegu zawsze określić aktualną fazę rozwoju roślin, stan zaopatrzenia gleby w wodę, temperaturę powietrza w trakcie wykonywania zabiegu oraz prognozę pogody na najbliższe dni po wykonaniu zabiegu, etc. Rośliny powinny również znajdować się w trakcie intensywnego wzrostu. W budowaniu przyszłego plonu żyta bardzo dużą rolę odgrywa źdźbło, dlatego też żyto nie powinno być zbyt krótkie – łany o wysokości około 125 cm to optymalny stan.

W jakiej fazie rozwoju wykonać pierwszy zabieg retardantem w łanach żyta hybrydowego?

Pierwszy zabieg w optymalnie rozwiniętych łanach żyta (aktualnie 800 - 1100 sztuk pędów na m2) najkorzystniej wykonać w czasie fazy pierwszego kolanka - BBCH31. W celu precyzyjnego określenia fazy BBCH31 zalecamy dokonanie lustracji polowej. Po wybraniu kilku reprezentatywnych roślin należy rozciąć ostrym, cienkim ostrzem (przykładowo może być to nóż techniczny do tapet) pęd główny rośliny. Oczywiście można to wykonać również wzrokowo poszukując zgubienia na pędzie głównym, ale jest to rozwiązanie niedokładne.

Po wzdłużnym rozcięciu pędu głównego, możemy zastać przekrój źdźbła jak na zdjęciu poniżej (foto. nr 1). Widoczne pierwsze międzywęźle ma długość minimum 1 cm lub więcej, międzywęźle nad nim ma mniej niż 2 cm, co oznacza, że roślina jest w fazie BBCH 31 - pierwszego kolanka.

W fazie BBCH 31 najkorzystniej jest zastosowanie mieszaniny CCC z trineksapakiem etylu. Aplikacja w życie preparatu opartego tylko o samo CCC jest nieco mniej skuteczne, ponieważ substancja ta po uwolnieniu pierwszego węzła działa stanowczo słabiej. W łanach pochodzących z późnych siewów będących jeszcze w fazie krzewienia możemy zastosować oprysk samym CCC, ale zabieg należy nieco przyśpieszyć i wykonać go przed BBCH30 (przed zakończeniem fazy krzewienia, jeśli warunki agrotechniczne i stan roślin na to pozwolą). Celem takiego zabiegu w łanach żyta jest stabilizacja rozkrzewienia poprzez obniżenie dominacji pędu głównego w roślinie – należy zastosować zredukowaną dawkę substancji czynnej.

W bardzo mocno rozwiniętych, gęstych łanach dobrym rozwiązaniem jest poczekanie na objawy pierwszych redukcji pędów bocznych, i wykonanie pierwszego zabiegu retardantem w fazie BBCH 32 z zastosowaniem górnych dawek samego trineksapaku etylu. Taka strategia wzmaga proces redukcji najsłabszych źdźbeł i poprawia architekturę łanu.

W jakiej fazie nie wykonywać zabiegów pestycydowych?

Przejście rośliny zbożowej z fazy krzewienia w strzelanie w źdźbło to czas intensywnych przemian w gospodarce hormonalnej i końcowy etap różnicowania się kłosa. W tym czasie, w celu uniknięcia rozregulowania gospodarki hormonalnej w roślinie lepiej zrezygnować z wykonywania zabiegów pestycydowych, jeśli nie jest to konieczne. Uwaga dotyczy również stosowania nawozów mikroelementowych, ponieważ niektóre pierwiastki biorą czynny udział w reakcjach biochemicznych, a zwiększenie ich podaży poprzez zastosowanie nawozu, może negatywnie oddziaływać na wspomnianą wcześniej gospodarkę hormonalną. Bezpieczniejszym rozwiązaniem jest przesunięcie wykonania zabiegu na fazę BBCH31.

W przypadku pytań lub wątpliwości, zachęcamy do bezpośredniego kontaktu z naszymi pracownikami terenowymi.

Product Manager Żyto Hybrydowe

Bartosz Rudzki